hiç sevilmemiş erkek

İşte o adam benim. Hayatım boyunca hep dik durdum. Başımı öne hiç eğmedim. Yanlış bir şey yapmadım/yapmamaya özen gösterdim. Ama geldiğim konum bu. Sevmek.. sevmek en iyi bildiğim şey aslında. Çok sevmenin güzelliğinin, güzel sevmekten geçtiğini bilen, karşısındaki kişiye aidiyet duygusu hisseden, üzmemek isteyen birisiyim.. ama sevilmek nasıl bir duygu hiç bilmem.. Çevremde, dediler ki hep; olsun önüne daha güzel şeyler çıkacak o yüzden böyle oluyor. Kendimizi aslında sürekli böyle kandırıyoruz. Önümüze daha kötü şeylerin çıkacağından kimse bahsetmiyor. Nilgün Marmara'nın "Beklentim yokmuş gibi davranıp, içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum." dediği yerdeyim. Çünkü kimse beni sevmedi. Sevdi sandım sevmedi. Kullandılar, bir kenara bıraktılar. Gerçekten, kalben seven insanlar; karşısındaki kişinin her şeyini önemsediğinden, düşündüğünden, hata yapmamak için kendinden ödün vermesinden dolayı hep kendinden bir değer verdi. O insanlarda bunu suistimal edip, karşılarına çıkıp “seni sevmiyorum” diyerek terk etti. Sevdim ama sevilmedim. Neden böyle oluyor anlam veremiyorum. Bi insanın kalbi ne kadar kırılabilir ? Kaç kişi sevdiği kadından sevdiği adamı dinleyebilir. Bunun altından nasıl kalkılır ? İnanın hiçbirinin cevabını bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Severken, gitmek zorunda kalmak nedir bizzat yaşıyorum. Aslında ihtiyacım olan tek şey, sarılmak. Sarılsak her şey geçecek.. sonsuza kadar olmayacak bir durum.. Hep derim, yine diyorum. Sevildiğiniz, bir kalp bulursanız ihanet etmeyin. Orada yaşayın. Sevmeyi bilirsiniz ama sevilmeyi de bileniliyorsanız sizden şanslı insan yoktur. Mutluluk, kalbinizin kararıdır. Unutmayın.. Ben sevilmek nedir bilmiyorum, bilenlerde kıymetini bilsin..

eksiktir. sevgi insanın en temel ihtiyaçlarından biridir.

Biz mi istedik eksik olmayı. Eksik bırakanlar utansın. Püüü

çok sevişmiş erkektir.

hiç sevilmemiş kadın başlığı olmadığı için entri giremiyorum kb

Sonra seversiniz ama sevilmeyi bilmediği İçin hep yetersiz gelirsiniz

Sevilmiş de haberi olmamıştır belki

Ben böyle şeylere üzülüyorum. Hiç sevilmedim diyosunuz ya, şimdi hepinizi sevmek istiyorum üzülmeyin diye. Mesela bazı insalar vardır ya çok iyi niyetli temiz kalpli saftır, insanlar onu hep kullanır o garibim de iyilik yapıcam diye sömürülür. Heh işte öyle birini görünce kafamda hemen onunla evlendiğim ve onun gözünü açtığım onu koruyup kolladığım ve hak ettiği değere sahip olacağı bir konuma getirdiğim bi sahne canlanıyor kafamda. Siz ezdiniz onu ama yedirmem ulan onu size diye kendi kafamda onunla ya evleniyorum ya da en yakın arkadaşı falan oluyorum ama bi şekilde kurtarıyorum yani onu. Niye böyle şeyler düşündüğümü sorgulamayın arkadaşlar ben sorgulamıyorum bile.

Herkes derdine kadar içecek rakıyı, bu masadan en son ben kalkıcam.

Erkeğini, kadınını bilmem ama bu duygudan hayatı boyunca mahrum kalmış birkaç insan tanıma fırsatım olmuştu. Tanımaz olaydım denilecek cinsten insanlar. Doğmuş anne, baba sevgisi nedir bilmemiş. Büyümüş bir tek seveni bile olmamış. Sevilmedikçe zamanla içindeki sevme yetisini de kaybetmiş, bu duyguya da yabancılaşmış. Yüreğinde şevkat ve merhametten eser kalmamış, adeta yüreği taşa dönüşmüş insanlardan bahsediyorum. Yüreklerindeki bu yoksunluk adeta yüzlerine yansımış, o hiçbir şeyden memnun olmayan, sürekli asabi ve hiç gülmeyen yüzlerine... Sevginin iyileştirici etkisine inanan bir insan olarak sevmekten ve sevilmekten mahrum kalmış insanlara çok üzülüyorum. Çünkü bu eksikliğin tamiri ve telafisi olmuyor. Benim tabirimle bu durum yaşarken ölmek gibi bir şey. En azından sevmek insanın kendi kendine sahip olabileceği bir duygu ama sevilmek için her zaman başka bir insana muhtaçlık var. İşte durumu zorlaştıran da tam olarak bu...

Benimdir.Belki benim beceriksizliğim,çekingenliğim belki de onların kendi doyumları,çıkarımları oluşmadığından kaynaklanmış durumdur.Ama özenmiyor da değilim yani o duyguyu gerçekten tatmak istiyorum samimi bir şekilde ucundan kıyısından olsa bile...

Sevilmedim desem nankör sevildim desem yalancı çıkarım. Öyle bir çıkmaz işte.

Kendini sevmeyi becerememiştir. Daha acı olan, sevgi bazı insanlar için becerilecek bir deneyim değil Everest’e kadar uzanan bir sınırdır başarılması gereken. Bazı insanlar için ise bir hastalıktır bazen tedavi edilmesi gereken. İşlenir kişiliğin her bir noktasına ve virgülleri getirir beyinlerinde, saplantıdırlar; saplantılıyızdır. Tamamlanmayan cümlelerin sonundaki üç noktaların yüklemidir, hatta bazen suskunlukları beş noktalara dönüşür o insanların eksiltili cümleleri tıpkı kullanım alanı sınırlı olan beş noktalarla bir türlü noktalanamayan cümlelerdeki gibi. Beyinlerinde soru işaretlerini evriltir çevriltirler ve ünlemlere dönüştürürler. “Kabaca” şartelleri atar ve devreleri diğer insanlar gibi kapanmaz; bir türlü içine kapanıp ağlayamaz ve yakıp yıkar ortalığı. Akıllarındaki denklemler kompulsif davranışlara dönüşür o şartel attığında, ışıklar kapanır ve gözleri parlar fakat yine ağlamazlar. Ağlatırlar o erkekler. Ve ancak gülerken ağlarlar. Kalplerine yansıyan gözlerinin sakinliği kalbinizi durduracakmış gibi hissettirir; öyle sakin öyle sessiz fakat kalpleri kırıldığında kurnazlaşırlar yine de saman altından su yürütemezler. Yine şartelleri atar ve öfke problemleri yaşarlar. Saplantıldırlar, saplantılıyızdır.

çok şanslı adamdır. aşk meşk boş iş beyler. para kazanmaya bakın. para gelince zaten pompa kendiliğinden gelir. sonra da sikerler aşkın ızdırabını moduna giriyorsun zaten. istediğiniz kadar eksileyin. haklıyım amk

Sevildiğimi dibine kadar hissettiğim insan tarafından aldatıldım o yüzden çokta şey yapmamak lazım.. aşk mı o beni öldürür usta..

Dünyayı insanlık kurtaracak Bir insanı sevmekle başlayacak her şey… Sevginin gucu her seyi iyilestirir,iyi gelir,yaralari sarar